نتیجه بررسی: درست

راستی‌آزمایی: انجام ورزش‌های عضلات کف لگن می‌توانند به بهبودی بی‌اختیاری ادرار در زنان کمک کنند.

مقدمه

زمانی که فشار داخل مثانه از انقباض خفیف و پیوسته عضلات صاف و مخطط مجرای ادراری بالاتر رود، بی‌اختیاری ادراری رخ می‌دهد. این مشکل، یک عامل مهم در کاهش کیفیت زندگی افراد مبتلا به این عارضه محسوب می‌شود.

دفع ناخواسته ادرار یا مدفوع، ضعف و ناتوانی در کنترل مثانه، درد و تنگی در ناحیه لگنی از جمله مشکلات کف لگن هستند. ورزش‌های عضلات کف لگن می‌توانند به تقویت رحم، روده، مثانه و رکتوم کمک کنند.

در این راستی‌آزمایی، برآنیم با مرور مقالات به بررسی تاثیر این تمرین‌ها بر بهبودی بی‌اختیاری ادراری در زنان بپردازیم.

راستی‌آزمایی: میوه کرن‌بری به پیشگیری از عفونت‌های مجاری ادراری کمک می‌کند.

مرور مقالات

روش کار

نخست با روش PICO، واژگان کلیدی را از قبیل: pelvic floor muscle training؛ urinary incontinence و women استخراج کرده و پس‌از یافتن MeSH terms در پایگاه اطلاعاتی PubMed، به جست‌و‌جوی مقالات پرداختیم.

تاثیر تمرین‌های عضلات کف لگن در بهبودی بی‌اختیاری ادرار در زنان

نتایج دو کارآزمایی بالینی نشان دادند که استفاده از این مداخه می‌تواند به‌طور مثبتی بر مقرون‌به‌صرفه بودن خودمراقبتی و در دسترس بودن درمان تاثیر بگذارد. هم‌چنین انجام تمرینات به‌صورت گروهی اثربخشی بالاتری را نشان می‌دهد (۱، ۲). علاوه‌بر این، نتایج یک کارآزمایی چندمرکزی حاکی از آن بود که ورزش‌های عضلات کف لگن برای مدیریت بی‌اختیاری ادرار موثر است، اگرچه انجام تحقیقات بیشتری در مورد چگونگی به حداکثر رساندن مزایای آن مورد نیاز است (۳).

هم‌راستا با مطالعات فوق، یافته‌های دو مطالعه نشان دادند که این یک رویکرد نوین امیدوار کننده و موثر بوده و برای فیزیوتراپیست‌ها، متخصصین اورژانس، اورولوژیست‌های زنان و پرستاران در مدیریت و درمان زنان مبتلا مفید است (۴، ۵). علاوه‌بر این، اجرای آن در دوران بارداری یک استراتژی کم‌خطر، کم‌هزینه و اثبات‌شده در پیشگیری و بهبودی بی‌اختیاری ادراری است (۶).

راستی‌آزمایی: مصرف آب برخی چشمه‌ها می‌تواند در دفع سنگ کلیه مفید باشد.

نتایج کتابخانه کاکرین

بررسی ۳۱ کارآزمایی بالینی شامل ۱۸۱۷ زن از ۱۴ کشور نشان داد که تمرینات عضلات کف لگن می‌توانند علائم بی‌اختیاری ادراری استرسی و دیگر انواع آن را درمان کرده یا بهبود ببخشد. این روش از نظر اقتصادی امیدوارکننده بوده و می‌تواند در برنامه‌های خط اول مدیریت و بهبود این عارضه گنجانده شود. لزوم انجام تحقیقات بیشتر برای سنجش اثربخشی درازمدت و مقرون‌به‌صرفه بودن این مداخله، توصیه می‌شود (۷).

 

راستی‌آزمایی: خوردن چای بیش ‌از حد باعث ایجاد سنگ کلیه می‌شود.

نتایج مطالعات مروری

یافته‌های یک مطالعه مروری با هدف بررسی ورزش‌های عضلات کف لگن و درمان‌های کمکی برای درمان بی‌اختیاری استرسی ادرار در زنان، نشان داد که این مداخلات تاثیر مثبتی در بهبودی دارند (۸). هم‌چنین نتایج مطالعه دیگری حاکی از آن بود که این تمرینات باید خط اول درمان برای بی‌اختیاری استرسی ادرار، افتادگی اندام لگنی و اختلال عملکرد جنسی در زنان مسن و پس‌از زایمان، باشند (۹، ۱۰).

یافته‌های مطالعه مشابهی نیز نشان دادند که این روش درمانی در بهبود روند بیماری موثر بوده و کیفیت زندگی زنان مبتلا را به‌طور قابل توجهی ارتقا می‌دهد که عامل مهمی در عملکرد فیزیکی، ذهنی و اجتماعی آن‌ها است (۱۱). علاوه‌بر این، بررسی ۱۹ مطالعه، نرخ موفقیت بلندمدت تمرین عضلات کف لگن را بین ۴۱ و ۸۵ درصد گزارش کرد. انجام مطالعات کوتاه‌مدت و بلندمدت و با کیفیت بالا در این زمینه توصیه می‌شود (۱۲).

 

راستی‌آزمایی: مصرف آب کلم‌سفید می‌تواند در درمان زخم‌ها و ناراحتی‌های گوارشی مفید باشد.

شواهد کافی، اثربخشی این تمرینات را در کاهش نشانه‌های بیماری و بهبود عضلات کف لگن نشان دادند. بنابراین، انجام این مداخلات پیش‌از درمان جراحی تهاجمی برای مدیریت بی‌اختیاری ادرار توصیه می‌شود (۱۳-۱۵). این تمرینات نه‌تنها به کاهش دفع ادرار کمک می‌کنند، بلکه انجام آن‌ها در جلسات کوتاه‌مدت ۱۰ الی ۴۵ دقیقه و ۳ تا ۷ روز در هفته ممکن است بیشترین تغییرات را ایجاد کنند (۱۶).

نتیجه‌گیری

تمرینات عضلات کف لگن برای بهبودی بی‌اختیاری ادرار در زنان موثر هستند. از جمله مزایای آن تهاجمی نبودن و مقرون‌به‌صرفه بودن است. بنابراین، توصیه می‌شود این مداخله در خط اول مدیریت بالینی این عارضه گنجانده شود.

فهرست منابع

1. Dumoulin C, Morin M, Danieli C, Cacciari L, Mayrand M-H, Tousignant M, et al. Group-Based vs Individual Pelvic Floor Muscle Training to Treat Urinary Incontinence in Older Women: A Randomized Clinical Trial. JAMA Internal Medicine. 2020;180(10):1284-93.
2. Pereira VS, Correia GN, Driusso P. Individual and group pelvic floor muscle training versus no treatment in female stress urinary incontinence: a randomized controlled pilot study. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology. 2011;159(2):465-71.
3. Hagen S, Elders A, Stratton S, Sergenson N, Bugge C, Dean S, et al. Effectiveness of pelvic floor muscle training with and without electromyographic biofeedback for urinary incontinence in women: multicentre randomised controlled trial. bmj. 2020;371.
4. Lasak AM, Jean-Michel M, Le PU, Durgam R, Harroche J. The Role of Pelvic Floor Muscle Training in the Conservative and Surgical Management of Female Stress Urinary Incontinence: Does the Strength of the Pelvic Floor Muscles Matter? PM&R. 2018;10(11):1198-210.
5. Dumoulin C, Le Berre M. Pelvic Floor Muscle Training for Older Women with Urinary Incontinence. Current Geriatrics Reports. 2020;9(2):54-63.
6. Salmon VE, Hay-Smith EJC, Jarvie R, Dean S, Terry R, Frawley H, et al. Implementing pelvic floor muscle training in women’s childbearing years: A critical interpretive synthesis of individual, professional, and service issues. Neurourology and Urodynamics. 2020;39(2):863-70.
7. Hay‐Smith J, Bo K, Berghmans B, Hendriks E, de Bie R, van Waalwijk van Doorn E. Pelvic floor muscle training for urinary incontinence in women: Cochrane Database Syst Rev. 2008 Jul 16;2008(3):CD001407. doi: 10.1002/14651858.CD001407.pub3. eCollection 2008 Jul.
8. Neumann PB, Grimmer KA, Deenadayalan Y. Pelvic floor muscle training and adjunctive therapies for the treatment of stress urinary incontinence in women: a systematic review. BMC Women’s Health. 2006;6(1):11.
9. Bø K. Pelvic floor muscle training in treatment of female stress urinary incontinence, pelvic organ prolapse and sexual dysfunction. World Journal of Urology. 2012;30(4):437-43.
10. Wu YM, McInnes N, Leong Y. Pelvic floor muscle training versus watchful waiting and pelvic floor disorders in postpartum women: a systematic review and meta-analysis. Urogynecology. 2018;24(2):142-9.
11. Radzimińska A, Strączyńska A, Weber-Rajek M, Styczyńska H, Strojek K, Piekorz Z. The impact of pelvic floor muscle training on the quality of life of women with urinary incontinence: a systematic literature review. Clinical Interventions in Aging. 2018;13(null):957-65.
12. Bø K, Hilde G. Does it work in the long term?—A systematic review on pelvic floor muscle training for female stress urinary incontinence. Neurourology and Urodynamics. 2013;32(3):215-23.
13. Alouini S, Memic S, Couillandre A. Pelvic Floor Muscle Training for Urinary Incontinence with or without Biofeedback or Electrostimulation in Women: A Systematic Review. Int J Environ Res Public Health. 2022;19(5).
14. Cacciari LP, Dumoulin C, Hay-Smith EJ. Pelvic floor muscle training versus no treatment, or inactive control treatments, for urinary incontinence in women: a cochrane systematic review abridged republication. Brazilian Journal of Physical Therapy. 2019;23(2):93-107.
15. Rocha F, Carvalho J, Jorge Natal R, Viana R. Evaluation of the pelvic floor muscles training in older women with urinary incontinence: a systematic review. Porto Biomedical Journal. 2018;3(2):e9.
16. García-Sánchez E, Ávila-Gandía V, López-Román J, Martínez-Rodríguez A, Rubio-Arias JÁ. What Pelvic Floor Muscle Training Load is Optimal in Minimizing Urine Loss in Women with Stress Urinary Incontinence? A Systematic Review and Meta-Analysis. International Journal of Environmental Research and Public Health. 2019;16(22):4358.