نتایج مطالعات نشان می‌دهد که اگرچه ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ممکن است به طور موقت روی سطوح سخت باقی بماند، احتمال انتقال آن از طریق سرویس‌های بهداشتی بسیار پایین است و شواهدی برای این نوع انتقال وجود ندارد.

برای حفظ سلامت کبد، به جای تمرکز بر دمای آب مصرفی، باید بر عوامل اصلی خطرساز تمرکز کرد. این موارد شامل حفظ وزن سالم، کنترل قند خون و فشار خون، داشتن رژیم غذایی متعادل و مصرف کافی آب در طول روز است. همچنین مهم است که اطلاعات سلامتی را از منابع معتبر پزشکی دریافت کنیم و فریب شایعات و اطلاعات نادرست منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی را نخوریم که می‌تواند منجر به تصمیمات نادرست در مورد سلامتی‌مان شود.

شواهد نشان می‌دهد که انواع مختلف کفش‌های دویدن تأثیر قطعی و مشخصی بر کاهش آسیب‌های اندام تحتانی در بزرگسالان ندارند. البته سطح اطمینان به این یافته‌ها، از پایین تا خیلی پایین است. به‌علاوه، تجویز کفش بر اساس نوع پا نیز لزوماً خطر آسیب را کاهش نمی‌دهد؛ هرچند این شواهد از کیفیت متوسطی برخوردارند و بیشتر بر پایه مطالعاتی روی جمعیت‌های نظامی به‌دست آمده‌اند، که ممکن است برای دوندگان تفریحی قابل تعمیم نباشد. پژوهش‌های آینده باید با تعریف استانداردی از کفش‌های دویدن و مفهوم آسیب در ورزش همراه باشند. برای تقویت شواهد، انجام کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده (RCT) و بررسی تأثیر انواع کفش در گروه‌های خاص دوندگان نیز توصیه می‌شود.

اگر جرم‌ گیری به‌درستی و توسط یک متخصص دندانپزشکی آموزش‌دیده انجام شود، عوارض منفی نخواهد داشت. به یاد داشته باشید که مینای دندان شما از جرم‌ گیر قوی‌تر است. زمانی عوارض ناخواسته‌ای تجربه‌ خواهید کرد که فرایند جرمگیری به‌درستی انجام نشده باشد. حتی مسواک زدن نیز می‌تواند در صورت استفاده نادرست، به مینای دندان یا لثه‌ها آسیب برساند. از طرفی باید در نظر داشته باشیم زمانی که دندان‌پزشکان شروع به جرم‌گیری می‌کنند، صدها ساعت تمرین تحت نظر متخصصان مجرب را سپری کرده است.

مصرف روزانه ویتامین سی می‌تواند به‌عنوان یک درمان حمایتی در کاهش طول دوره و شدت علائم بیماری مؤثر باشد. همچنین، افراد تحت فشار فیزیکی شدید، مانند ورزشکاران و سربازان، ممکن است از فواید بیشتری در پیشگیری بهره‌مند شوند. تأثیر ویتامین C به دوز مصرفی آن وابسته است و دوزهای بالاتر ممکن است نتایج بهتری در کاهش علائم نشان دهند.

با توجه به ممنوعیت یا تعیین حد مجاز استفاده هورمون‌ها در صنعت مرغداری و شواهد علمی مبنی بر عدم تأثیر قابل توجه آن‌ها در رشد طیور، باور رایج درباره تزریق یا خوراندن هورمون به‌ مرغ‌ها جهت رشد آن‌ها نادرست است. پیشرفت‌های ژنتیکی و تغذیه‌ای به تولید مرغ‌هایی با وزن بیشتر و مصرف خوراک کمتر منجر شده است. همچنین، نظارت‌های بین‌المللی و داخلی بر باقی‌مانده‌های هورمونی ضروری است تا سلامت مصرف‌کنندگان تضمین شود. در حال حاضر، توجه به بهداشت مرغداری و رعایت اصول پیشگیری از بیماری‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا نگرانی در مورد تزریق هورمون به آن‌ها.