ویروس پاپیلومای انسانی یا همان اچ پی وی (HPV) یکی از شایعترین عفونتهای منتقلشونده از راه تماس جنسی است که میتواند در برخی موارد حتی بدون تماس جنسی منتقل شود، مانند انتقال از مادر به نوزاد.
این ویژگی خاص اچ پی وی موجب نگرانیهایی در مورد احتمال انتقال ویروس از طریق سطوح مختلف، از جمله سرویسهای بهداشتی، شده است. در حالی که مطالعات مختلف به بررسی این موضوع پرداختهاند، درک دقیقی از خطرات انتقال اچ پی وی از سطوح عمومی و به ویژه سرویسهای بهداشتی هنوز وجود ندارد.
یافتههای علمی در مورد حضور اچ پی وی در سطوح
برخی از تحقیقات نشان دادهاند که با وجود شواهد موجود از وجود اچ پی وی بر روی برخی سطوح مانند پروبهای سونوگرافی و حولهها، انتقال ویروس از اشیاء به انسان (انتقال به شکل فومیت) هنوز بهطور قطعی تأیید نشده است (۱).
در یک مطالعه قدیمی در اسکاندیناوی که به بررسی DNA ویروس اچ پی وی روی صندلیهای توالت و کف سرویس بهداشتی در محیطهای مرطوب پرداخته بود، باوجود شرایط مساعد برای بقای ویروس، هیچگونه شواهدی از حضور اچ پی وی یافت نشد. این یافتهها نشان میدهند که سطوح سرویسهای بهداشتی، احتمالاً محیط مناسبی برای بقای ویروس نیستند (۲).
مطالعات در مراکز درمانی
در یک مطالعه جامع در کلینیکهای پزشکی، DNA ویروس اچ پی وی در بیش از ۵۰ درصد از سطوح یکی از کلینیکها شناسایی شد. جالب توجه است که در کلینیک دوم و مرکز تفریحی کارکنان هیچگونه ویروسی یافت نشد.
مهمتر اینکه تمامی نمونههای دیانای HPV شناساییشده، مربوط به سلولهای انسانی بودند و عمدتاً در سطوحی که توسط کادر پزشکی لمس میشد، یافت شدند.
محققان نتیجهگیری کردند که منابع ممکن برای آلودگی سرویسهای بهداشتی کلینیک از نواحی تناسلی از طریق دستها به محیط بوده است.
در اتاقهای درمان، محتملترین مسیر آلودگی DNA ویروس اچ پی وی به محیط، از طریق دستهای دستکشدار پزشک بوده است (۳). در این مطالعه، انتقال این ویروسها به انسان از طریق این سطوح مورد بررسی قرار نگرفته است.
مطالعات در محیطهای عمومی
در یک مطالعه گسترده روی سرویسهای بهداشتی عمومی، پس از ضدعفونی کردن کف، نشیمن توالت و دیسپنسرهای (پخشکنندههای) صابون، مشاهده شد که جوامع باکتریایی به سرعت (در مدت ۵ تا ۸ ساعت) دوباره ظاهر میشوند، اما میزان ویروسها، از جمله اچ پی وی، بهطور قابل توجهی پایین بود. این نتیجه نشان میدهد که اچ پی وی توانایی محدودی برای بقا روی سطوح دارد (۴).
مطالعات در جوامع مختلف
در یک پژوهش در تانزانیا روی دختران نوجوان ۱۶ تا ۱۸ ساله، نمونههایی از دهان، نوک انگشتان و سرویسهای بهداشتی جمعآوری شد. نتایج نشان داد که در ۷ درصد از نمونههای گرفتهشده از سرویسهای بهداشتی، DNA ویروس اچ پی وی یافت شد. این میزان در مقایسه با شیوع ۳۵ درصد در نمونههای واژینال، بهطور قابل توجهی پایینتر بود (۵).
عوامل خطر
مطالعات مختلف نشان دادهاند که عوامل اصلی خطر برای ابتلا به اچ پی وی شامل موارد زیر است (۶, ۷):
۱. روابط جنسی بدون محافظت
۲. بهداشت جنسی ضعیف شخصی
۳. عدم انجام معاینات منظم پزشکی
۴. استفاده نامناسب از وسایل بهداشتی در دوران قاعدگی
۵. عدم استفاده از وسایل محافظتی مانند کاندوم
باورهای فرهنگی و آگاهی عمومی
تحقیقات نشان دادهاند که در برخی جوامع، باورهای نادرست در مورد انتقال اچ پی وی از طریق سطوح مانند توالت وجود دارد. این باورهای نادرست میتواند نگرانیهای بیموردی را ایجاد کرده و توجه افراد را از عوامل خطر واقعی منحرف کند (۸).
با توجه به اینکه اچ پی وی میتواند برای مدتی بر روی سطوح سخت باقی بماند، بهطور نظری ممکن است از طریق یک صندلی توالت آلوده به آن مبتلا شوید. با این حال، این احتمال بسیار کم است. در واقع، انجمن سرطان آمریکا (ACA) بهطور خاص اعلام کرده است که نمیتوانید از صندلیهای توالت به اچ پی وی مبتلا شوید (۹).
نتیجهگیری
نتایج مطالعات نشان میدهد که اگرچه ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ممکن است به طور موقت روی سطوح سخت باقی بماند، احتمال انتقال آن از طریق سرویسهای بهداشتی بسیار پایین است و شواهد قوی برای این نوع انتقال وجود ندارد.
به طوری که انجمن سرطان آمریکا اعلام کرده است که امکان ابتلا به اچ پی وی از طریق صندلی توالت وجود ندارد.
رعایت بهداشت فردی میتواند کمککننده در کاهش ریسک ابتلا به اچ پی وی از طریق اشیاء باشد. همچنین، واکسنها در کاهش ریسک ابتلا به انواع اچ پی وی که میتوانند مشکلات پزشکی مانند سرطان ایجاد کنند، بسیار مؤثر هستند.
روش کار: برای بررسی این موضوع از کلیدواژههای زیر در پایگاههای اطلاعاتی پابمد و اسکاپوس استفاده شد.
(Toilet[Title/Abstract] OR Restroom[Title/Abstract] OR “Water Closet”[Title/Abstract] OR “Powder room”[Title/Abstract]) AND (“Human Papillomavirus Viruses”[Mesh])
در نهایت، ۶ مطالعه مرتبط شناسایی شد. علاوه بر این، جستجوی دستی در سایتهای مختلف انجام شد تا رفرنسهای مرتبط با این مطالعات نیز مورد استفاده قرار گیرند.
منابع:
- Sabeena S, Bhat P, Kamath V, Arunkumar G. Possible non‐sexual modes of transmission of human papilloma virus. Journal of Obstetrics and Gynaecology Research. 2017;43(3):429-35.
- Puranen M, Syrjänen K, Syrjänen S. Transmission of genital human papillomavirus infections is unlikely through the floor and seats of humid dwellings in countries of high-level hygiene. Scandinavian journal of infectious diseases. 1996;28(3):243-6.
- Strauss S, Sastry P, Sonnex C, Edwards S, Gray J. Contamination of environmental surfaces by genital human papillomaviruses. Sex Transm Infect. 2002;78(2):135-8.
- Gibbons SM, Schwartz T, Fouquier J, Mitchell M, Sangwan N, Gilbert JA, et al. Ecological succession and viability of human-associated microbiota on restroom surfaces. Appl Environ Microbiol. 2015;81(2):765-73.
- Houlihan CF, Baisley K, Bravo IG, Pavón MA, Changalucha J, Kapiga S, et al. Human papillomavirus DNA detected in fingertip, oral and bathroom samples from unvaccinated adolescent girls in Tanzania. Sex Transm Infect. 2019;95(5):374-9.
- Hammouda D, Muñoz N, Herrero R, Arslan A, Bouhadef A, Oublil M, et al. Cervical carcinoma in Algiers, Algeria: Human papillomavirus and lifestyle risk factors. Int J Cancer. 2005;113(3):483-9.
- Abulizi G, Li H, Mijiti P, Abulimiti T, Cai J, Gao J, et al. Risk factors for human papillomavirus infection prevalent among Uyghur women from Xinjiang, China. Oncotarget. 2017;8(58):97955-64.
- Morales-Campos DY, Snipes SA, Villarreal EK, Crocker LC, Guerrero A, Fernandez ME. Cervical cancer, human papillomavirus (HPV), and HPV vaccination: exploring gendered perspectives, knowledge, attitudes, and cultural taboos among Mexican American adults. Ethn Health. 2021;26(2):206-24.
- Society AC. How to Protect Against HPV 2024 [Available from: https://www.cancer.org/cancer/risk-prevention/hpv/hpv-prevention.html.
دیدگاهتان را بنویسید