از تاثیر تمرینات قلبیتنفسی و مقاومتی بر عملکرد حرکتی در بیماران دچار سکته مغزی چه میدانیم؟
بیان مسئله
از زمان همهگیری ویروس SARS-CoV-2، استراتژیهای متعددی برای تشخیص و مهار بیماری کووید-۱۹ پیشنهاد و اجرا شدهاند. یکی از مهمترین این اقدامات، اجرای برنامههای تست گسترده بود – از جمله تستهای PCR، تستهای آنتیژن سریع، تست خانگی یا انجام مکرر تستها در جمعیتهای مختلف، اما این پرسش مطرح است که این استراتژیها توانستهاند در عمل به کاهش موارد جدید ابتلا، بستری در بیمارستان و مرگومیر بیماران کمک کنند یا خیر؟
«فکتنامه سلامت» با بررسی دقیق یافتههای یک مرور سیستماتیک علمی که بر پایه دادههای مطالعات بالینی و مشاهدهای انجام شد، به این پرسش پاسخ میدهد.
یافتهها
در این مطالعه مروری، ۲۱ مطالعه شامل ۱۰ کارآزمایی تصادفیسازیشده (RCT) و ۱۱ مطالعه تصادفیسازینشده با مقایسهگر (NRSI) بررسی شدند. در مجموع، این مطالعات شامل بیشاز ۱۳ میلیون شرکتکننده بودند. با این حال، فقط ۱۳ مطالعه اطلاعات مرتبط با پیامدهای کلیدی (مانند کاهش موارد بستری، مرگومیر یا موارد ابتلا) را ارائه کردند. بیشتر دادهها، پراکنده یا ناقص بودند و به دلیل تنوع دادهها، انجام تجزیهوتحلیل آماری یکپارچه (متاآنالیز) امکانپذیر نبود.
در این مطالعه، استراتژی تست بهعنوان یک مداخله پیچیده شامل مؤلفههایی مثل نوع تست (PCR یا آنتیژن سریع)، محل نمونهگیری (سوآب بینی یا بزاق)، جمعیت هدف (علامتدار یا بدون علامت)، مکان اجرا (منزل، درمانگاه، یا مکانهای تجمعی)، دفعات انجام تست (یکبار، هفتگی یا روزانه) و اقدامات پساز نتیجه (مثل قرنطینه یا درمان) تعریف شد.
یافتهها در مورد بستری و مرگومیر
فقط یک مطالعه مشاهدهای در یک مرکز مراقبت بلندمدت در اسرائیل، به بررسی تاثیر انجام هفتگی تست PCR در مقایسه با انجام ندادن آن پرداخت. نتایج این مطالعه نشان دادند:
نرخ بستری از ۱۳.۵۹ درصد به ۱۱.۴۱ درصد کاهش یافت.
مرگومیر مورد انتظار حدود ۳۳.۸ درصد کاهش یافت.
اما باید توجه داشت که این دادهها شواهدی با قطعیت بسیار پایین محسوب میشوند. دلایل موجود برای کاهش سطح اطمینان به شواهد، شامل ضعف در طراحی روششناسی، عدم تعمیمپذیری نتایج و دقت پایین اندازهگیریها هستند. دیگر مطالعات بررسیشده هیچکدام مستقیماً مرگومیر یا موارد بستری را اندازهگیری نکردند.
فقدان شواهد در مورد کاهش موارد ابتلا
هیچیک از مطالعات موجود نتوانستهاند بهطور مشخص تاثیر استراتژیهای انجام تست را بر کاهش موارد جدید ابتلا به کووید-۱۹ گزارش کنند. بیشتر دادههای موجود یا غیرمستقیم بودند یا از طریق اندازهگیریهای جانشین (مثل پوشش تست یا نرخ مثبت بودن تست) نتیجهگیری شدند که قابل استناد قطعی نیستند.
ارزیابی مضرات تستها
هیچیک از مطالعات بررسیشده به عوارض جدی ناشی از اجرای استراتژی تست اشاره نکردند، مانند اثرات روانی قرنطینه، تداخل شغلی یا انجام آزمایشهای غیرضروری. این خلأ نشان میدهد که در ارزیابیهای علمی، علاوهبر سودمندی، باید به ارزیابی هزینهها و آسیبهای بالقوه تستهای گسترده نیز توجه شود.
نتیجهگیری اصلی مرور آن است که بهدلیل محدود بودن شواهد و قطعیت بسیار پایین آنها، نمیتوان قضاوت روشنی درباره اثربخشی استراتژیهای تست کووید-۱۹ در کاهش موارد بستری، مرگومیر یا موارد ابتلا داشت. نویسندگان پیشنهاد میدهند مطالعات آینده باید طراحی بهتری داشته و پیامدهای تعریفشده و استانداردسازیشدهای را مدنظر قرار دهند و از روشهای کیفی نیز برای فهم بهتر موانع و تسهیلگرهای اجرای تست بهره بگیرند.
آیا سن شروع به تکلم در کودکان، پس از پاندمی کووید-۱۹ افزایش یافته است؟
نتیجهگیری
براساس نتایج مرور انجامشده، شواهد فعلی بسیار محدود و با قطعیت پایین هستند. در نتیجه، نمیتوان با اطمینان گفت که استراتژیهای انجام تست کووید-۱۹بهتنهایی باعث کاهش موارد ابتلا، بستری یا مرگومیر بیماران میشوند. بنابراین، این ادعا در شرایط فعلی، نه تأیید میشود و نه رد، بلکه نیازمند شواهد دقیقتر و کاملتری است.
منبع
دیدگاهتان را بنویسید