×
×
آخرین اخبار

نتیجه بررسی: شواهد ضعیف
راستی‌آزمایی: طب سوزنی مدت زمان درمان و بستری نوزادان مبتلا به سندرم ترک نوزادی را کاهش می‌دهد.

اگرچه درمان­‌های غیردارویی میان خانواده­‌ها برای درمان بیماری­‌های مختلف در نوزادان مانند سندرم ترک نوزادی از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند، شواهد کافی برای اثبات اثربخش بودن طب سوزنی در مدیریت بالینی این عارضه میان تازه متولدین وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتر، به‌ویژه کارآزمایی‌های بالینی با حجم نمونه بزرگتر، برای برنامه‌­ریزی مداخلات سلامت و درمان، توصیه می‌‌شود.
راستی‌آزمایی: طب سوزنی مدت زمان درمان و بستری نوزادان مبتلا به سندرم ترک نوزادی را کاهش می‌دهد.
  • بیان مسئله

    نوزدانی که در دوران جنینی به‌دلیل مصرف مادر، در معرض مواد مخدر و دخانی بوده‌اند، پس‌از تولد دچار سندرم ترک یا محرومیت نوزادی (neonatal abstinence syndrome; NAS) می­‌شوند. به این معنا که به‌دلیل قطع مواجهه با مواد افیونی، علایمی را مانند معتادی که به‌تازگی مواد مخدر را ترک کرده است، نشان خواهند داد. خانواده به‌دلیل علاقه‌ بیشتر برای استفاده از مداخلات غیردارویی برای کودکان خود، همواره به‌دنبال روش‌های کم‌تهاجمی با کارایی بیشتر هستند. طب سوزنی یکی از درمان‌هایی است که ادعا می‌شود برای روند بهبودی این نوزادان موثر است.

    در این راستی‌آزمایی، برآنیم با مرور مقالات، به بررسی اثربخشی و کارایی این مداخله برای درمان سندرم ترک نوزادی بپردازیم.

    علایم سندرم ترک نوزادی

    لرزش بدن، تشنج، رفلکس‌های بیش‌از‌حد فعال، گریه‌های شدید و بلند، عدم وزن‌گیری و نداشتن اشتهای کافی، مشکلات تنفسی، تعریق، کهیر، اختلال خواب و علایم گوارشی، برخی از عوارض و نشانه‌های سندرم ترک نوزادی هستند.

     

    راستی‌آزمایی: تزریق فرآورده‌های خونی به مدیریت خونریزی پس‌از زایمان کمک می‌کند

    روش کار

    نخست با روش PICO، واژگان کلیدی را از قبیل: Acupuncture و Neonatal abstinence syndrome استخراج کرده و پس‌از یافتن MeSH terms در پایگاه اطلاعاتی PubMed، به جست‌و‌جوی مقالات پرداختیم.

    طب سوزنی و سندرم ترک نوزادی

    کارایی طب سوزنی نه­‌تنها در بزرگسالانی که در مرحله ترک اعتیاد هستند، نشان داده شده، بلکه پژوهش‌ها آن را برای کاهش علائم ترک در نوزادان، بی­‌خطر و موثر نشان می­‌دهند، و بنابراین به‌عنوان یک گزینه درمانی غیردارویی درنظر گرفته می‌شود (۱).

    انجام طب سوزنی با لیزر به کاهش مدت بستری، دریافت کالری بیشتر و بهبود آرامش در نوزادان کمک می‌کند (۲). این رویکرد نوین در طب سوزنی، طول درمان با مورفین را در نوزادان مبتلا به این سندرم، به‌­طور قابل توجهی کاهش می‌­دهد (۳).

     

    آیا می­‌توان تصمیم گرفت که با وجود مقالات موافق، طب سوزنی یک رویکرد موثر برای سندرم ترک نوزدان است؟

    انجام طب سوزنی گوش به‌عنوان یک درمان کمکی غیردارویی در سندرم ترک نوزادی، به والدین و ارائه‌­دهندگان خدمات سلامت پیشنهاد می­‌شود (۴). در واقع، این روش درمانی ممکن است موثر باشد و انجام مطالعات بیشتر در این زمینه الویت دارد (۵). اگرچه بررسی هشت مطالعه نشان داد که طب سوزنی عوارض جانبی را به‌همراه ندارد، شواهد محدودی برای سنجش اثربخشی این شیوه‌­ غیردارویی وجود دارد (۶).

    هم‌سو با یافته فوق، به‌دلیل اینکه یافته­‌های کافی برای اثبات فواید و مضرات طب سوزنی در دسترس نیست، از پزشکان خواسته می‌شود با احتیاط به استفاده از آن بپردازند (۷). رویکردهای غیردارویی نباید جایگزین درمان­‌های دارویی در نظر گرفته شوند، بلکه به‌عنوان مراقبت­‌های حمایتی می‌­توانند استفاده شوند (۸).

     

    راستی‌آزمایی: طب سوزنی در درمان آنسفالوپاتی ایسکمیک-هیپوکسیک نوزادان مؤثر است.

     

    به‌طور کلی، در مورد اثربخشی و سهولت اجرای درمان‌­های غیردارویی شامل «کنترل محیطی»، «روش­‌های تغذیه»، «مداخلات اجتماعی» و «طب سوزنی»، انجام تحقیقات در سطح جهانی ضرورت دارد (۹). انجام مطالعات بیشتر برای بررسی تکمیلی و تدوین پروتکل درمان با طب سوزنی در مدیریت بالینی سندرم ترک نوزادی توصیه می‌­شود. با توجه به محدودیت‌های فعلی، از پزشکان خواسته می‌شود که با احتیاط به تجویز این رویکرد بپردازند (۱۰).

    نتیجه‌گیری

    اگرچه درمان­‌های غیردارویی میان خانواده­‌ها برای درمان بیماری­‌های مختلف در نوزادان مانند سندرم ترک نوزادی از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند، شواهد کافی برای اثبات اثربخش بودن طب سوزنی در مدیریت بالینی این عارضه میان تازه متولدین وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتر، به‌ویژه کارآزمایی‌های بالینی با حجم نمونه بزرگتر، برای برنامه‌­ریزی مداخلات سلامت و درمان، توصیه می‌‌شود.

    فهرست منابع

    ۱. Jackson HJ, Lopez C, Miller S, Engelhardt B. A Scoping Review of Acupuncture as a Potential Intervention for Neonatal Abstinence Syndrome. Medical Acupuncture. 2019;31(2):69-84.
    2. Ghahremani S, Asadzadeh F, Rakhshanizadeh F, Fanaei S, Hashemi Petroudi I, Ghorbani F, et al. Safety, Tolerability, and Efficacy of Acupuncture in Management of Neonatal Abstinence Syndrome (NAS): A Systematic Review. Journal of Pediatric Perspectives. 2019;7(6):9525-33.
    3. Raith W, Schmölzer GM, Resch B, Reiterer F, Avian A, Koestenberger M, et al. Laser Acupuncture for Neonatal Abstinence Syndrome: A Randomized Controlled Trial. Pediatrics. 2015;136(5):876-84.
    4. Weathers L, Driver K, Zaritt J, Kneusel M, Reinhart R, Roberts S, et al. Safety, Acceptability, and Feasibility of Auricular Acupuncture in Neonatal Abstinence Syndrome: A Pilot Study. Medical Acupuncture. 2015;27(6):453-60.
    5. Kurath-Koller S, Pansy J, Mileder LP, Schmölzer GM, Urlesberger B, Raith W. Active Somatic and Psychic Ear Acupuncture Points in Newborn Infants with Neonatal Abstinence Syndrome. The Journal of Alternative and Complementary Medicine. 2016;22(10):788-93.
    6. Mangat AK, Schmölzer GM. A Review on Acupuncture as a Non-Pharmacological Treatment for Neonatal Abstinence Syndrome (NAS). OBM Integrative and Complementary Medicine. 2019;04(03):051.
    7. Urlesberger B, Cabano R, Soll G, Pahl A, Oei JL, Schmölzer GM, et al. Acupuncture for neonatal abstinence syndrome in newborn infants. Cochrane Database Syst Rev. 2025;2(2):Cd014160.
    8. Mangat AK, Schmölzer GM, Kraft WK. Pharmacological and non-pharmacological treatments for the Neonatal Abstinence Syndrome (NAS). Seminars in Fetal and Neonatal Medicine. 2019;24(2):133-41.
    9. Ryan G, Joe D, Lianne GF, and Kelly L. Nonpharmacological management of neonatal abstinence syndrome: a review of the literature. The Journal of Maternal-Fetal & Neonatal Medicine. 2019;32(10):1735-40.
    10. Jackson HJ, López C, Miller S, Englehardt B. Neonatal Abstinence Syndrome: An Integrative Review of Neonatal Acupuncture to Inform a Protocol for Adjunctive Treatment. Advances in Neonatal Care. 2019;19(3):165-78.

    نویسنده: فاطمه مجدالاشرافی

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *