تحت چه شرایطی، استفاده از ظرف پلاستیکی غذا، خطر بیماری قلبیعروقی را ایجاد می‌کند؟
بیان مسئله
اختلال عملکرد لوله اوستاش (ETD) مشکلی است که باعث ایجاد فشار غیرطبیعی در گوش میانی شده و می‌تواند منجر به بروز عوارضی، مانند فرورفتگی پرده گوش، التهاب گوش میانی همراه با ترشح مایع و عفونت‌های مزمن گوش، شود. یکی از روش‌های درمانی که در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته، گشاد کردن لوله اوستاش با بالون (eustachian tube dilation balloon; BET) است. این روش به‌عنوان یک مداخله جراحی برای بازکردن انسداد لوله اوستاش طراحی شده است. بااین‌حال، شواهد قطعی درباره اثربخشی و بی‌خطر بودن آن هنوز مورد بحث است.
یافته‌ها
روش درمانی گشاد کردن لوله اوستاش با بالون چیست؟
گشاد کردن لوله اوستاش با بالون (BET) یک روش جراحی است که طی آن یک بالون کوچک از طریق بینی وارد لوله اوستاش شده و سپس باد می‌شود تا مسیر تنگ‌شده را گشاد کند. هدف از این درمان، بهبود عملکرد لوله اوستاش و برقراری تعادل فشار میان گوش میانی و محیط خارج است. این روش به‌عنوان جایگزینی برای درمان‌های غیرجراحی مانند داروها یا روش‌های مرسوم جراحی مطرح شده است.
یافته‌های پژوهشی
مطالعات متعددی از جمله ۹ کارآزمایی بالینی با مجموع ۶۸۴ شرکت‌کننده بزرگسال در این زمینه انجام شدند. این مطالعات به سه دسته تقسیم شدند: مقایسه BET با درمان‌های غیرجراحی (۵ مطالعه، ۴۲۲ شرکت‌کننده)، مقایسه BET با عدم درمان یا جراحی ساختگی (۱ مطالعه، ۱۷ شرکت‌کننده)، و مقایسه BET با دیگر روش‌های جراحی (۴ مطالعه، ۲۷۵ شرکت‌کننده).
اثربخشی کوتاه‌مدت
شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که BET ممکن است علائم ETD گزارش‌شده توسط بیمار را در کوتاه‌مدت (تا سه ماه) بهبود بخشد. هم‌چنین شواهدی با قطعیت بسیار پائین حاکی از آن است که BET می‌تواند عملکرد لوله اوستاش را براساس معیارهای عینی یا نیمه‌عینی مانند تمپانومتری بهبود بخشد.
اثربخشی میان‌مدت
در بازه زمانی بین ۳ و ۱۲ ماه، مشخص نیست که BET هم‌چنان می‌تواند علائم ETD را کاهش دهد یا خیر. هم‌چنین در مورد بهبود عملکرد لوله اوستاش بر اساس معیارهای عینی مانند تمپانومتری نیز قطعیت بسیار پائینی وجود دارد.
مقایسه با جراحی ساختگی
در تنها مطالعه‌ای که BET را با جراحی ساختگی (بدون مداخله واقعی) مقایسه کرد، شواهدی با قطعیت بسیار پائین نشان می‌دهد که BET تأثیر قابل توجهی بر علائم ETD در کوتاه‌مدت (تا سه ماه) ندارد. در میان‌مدت (بین سه و ۱۲ ماه) نیز شواهد بسیار نامطمئن است.
عوارض و بی‌خطر بودن
اگرچه بروز عوارض جانبی جدی در مطالعات گزارش نشدند، باید توجه داشت که این مطالعات قدرت کافی را برای تشخیص عوارض احتمالی نداشته‌اند و توسط متخصصان بسیار ماهر و باتجربه و تحت پروتکل‌های دقیق مطالعاتی انجام نشدند. این می‌تواند خطر واقعی عوارض جانبی را در شرایط بالینی روزمره و توسط پزشکان کم‌تجربه‌تر، کمتر از حد واقعی نشان دهد.
محدودیت‌های شواهد موجود
قطعیت شواهد موجود از پائین تا بسیار پائین متغیر است. دلایل اصلی آن، وجود خطر سوگیری (bias) در مطالعات، عدم وجود دقت کافی، و غیرمستقیم بودن نتایج است. هم‌چنین پیگیری طولانی‌مدت بیماران در اکثر مطالعات وجود نداشت، بنابراین اطلاعات کافی درباره اثرات درازمدت این روش در دسترس نیست.
کاربرد بالینی
با توجه به شواهد موجود، BET ممکن است در کوتاه‌مدت به بهبود قابل توجه بالینی در علائم ETD منجر شود، اما تأثیر آن در میان‌مدت و بلندمدت مشخص نیست. پزشکان باید این محدودیت‌ها را هنگام توصیه این روش به بیماران در نظر بگیرند و بیماران را از عدم قطعیت درباره اثربخشی طولانی‌مدت این روش آگاه سازند.
نتیجه‌گیری
براساس شواهد موجود، گشاد کردن لوله اوستاش با بالون ممکن است در کوتاه‌مدت (تا سه ماه) باعث بهبود علائم اختلال عملکرد لوله اوستاش شود، اما شواهد کافی برای اثبات اثربخشی آن در بازه‌های زمانی طولانی‌تر وجود ندارد. هم‌چنین، مطالعات موجود قدرت کافی را برای بررسی عوارض احتمالی این روش نداشتند. بنابراین، در پاسخ به سؤال اصلی که «آیا گشاد کردن لوله اوستاش با بالون برای درمان اختلال عملکرد انسدادی لوله اوستاش در بزرگسالان مؤثر است؟»، می‌توان گفت که این روش ممکن است در کوتاه‌مدت مؤثر باشد، اما برای تأیید اثربخشی بلندمدت و بی‌خطر بودن کامل آن، به انجام تحقیقات بیشتر با تمرکز بر پیامدهای طولانی‌مدت و بررسی عوارض احتمالی در شرایط واقعی بالینی نیاز است.
منبع
دیدگاهتان را بنویسید