سوگیری مشاهده گر دریک مطالعه چگونه میتواند واقعیات علمی را تحریف کند؟
مغالطه توسل به مرجعیت: زمانی اتفاق می‌افتد که کسی استدلال می‌کند که ادعایی صحت دارد، صرفاً به این دلیل که یک مقام مرجع آن را باور دارد، بدون ارائه شواهد اساسی. در حالی که نظرات کارشناسان و متخصصان می توانند آموزنده باشند اما این نظرات جایگزین شواهد تجربی و تحقیقات دقیق علمی نمی شوند.
مثال (فرضی): “پروفسور سمیعی یک مکمل خاص را برای جلوگیری از آلزایمر معرفی کرده است بنابر این این مکمل قطعا موثر است.”
مغالطه مصادره به مطلوب: یک مغالطه یک نوع استدلال دایره ای است که در آن نتیجه در مقدمه فرض می شود. این بدان معناست که استدلال، آنچه را که قرار است اثبات کند، بدیهی می‌پذیرد و هیچ مدرک یا دلیل واقعی ارائه نمی‌کند.
مثال: “واکسن ها خطرناک هستند زیرا برای سلامتی مضر هستند.”
مغالطه توسل به ریشه ها: شامل رد یا پذیرش یک ادعا بر اساس منشأ آن است نه صحت آن. در این مغالطه اعتبار یک استدلال یا مدرک را صرفاً به دلیل منبع آن رد می کند.
مثال: “این مطالعه پزشکی توسط یک شرکت داروسازی تامین مالی شده است، بنابراین یافته های آن کاملا غیر قابل اعتماد است.” در حالی که منابع مالی ممکن است باعث ایجاد سوگیری در یک مطالعه شوند اما رد مطالعه بدون بررسی روش‌شناسی و یافته‌های آن اشتباه است.
مغالطه توسل به سنت: استدلال می کند که چیزی بهتر یا صحیح است صرفاً به این دلیل که سنتی است یا برای مدت طولانی انجام شده است.در واقع در این مغالطه فرض بر این است که انجام طولانی مدت یک کار به تنهایی درست بودن یک عمل را تأیید می کند.
مثال: “طب سنتی چینی هزاران سال است که استفاده می شود، بنابراین باید موثر باشد.” این استدلال فرض می کند که استفاده تاریخی معادل اثربخشی است، بدون در نظر گرفتن ارزیابی های علمی مدرن طب سنتی چینی.
مغالطه قمارباز: در این مغالطه فرض بر این است که رویدادهای تصادفی گذشته بر رویدادهای تصادفی آینده تأثیر می گذارد.
مثال: “من تا کنون از خوردن گوشت نیم پز مریض نشده ام، بنابراین این بار هم مریض نمی شوم.” این استدلال به اشتباه فرض می‌کند که تجربیات گذشته در مورد مریض نشدن روی اتفاقات آینده تأثیر می‌گذارد و خطر مداوم بیماری‌های ناشی از غذا ناشی از گوشت نپخته را نادیده می‌گیرد.
مغالطه توسل به تازگی: این مفالطه بیان می کند که چیزی بهتر یا صحیح تر است صرفاً به این دلیل که جدید یا مدرن است. فرض بر این است که نوآوری های جدیدتر ذاتا برتر هستند.
مثال: این درمان جدید و پیشرفته بهتر از درمان های سنتی است زیرا نوآورانه و مدرن است. این استدلال فرض می‌کند که جدید بودن درمان لزوما برابر با اثربخشی آن است، بدون ارائه شواهدی برای حمایت از بهتر بودن داروی جدید.
منبع:
Fallacies in Medicine and Health book
دیدگاهتان را بنویسید