این متن را بخوانید

شگردهای افراد ضد علم و شبه علم با بیان اصطلاحات علمی

یکی از رایج‌ترین تکنیک‌های افراد ضد علم و شبه علم، استفاده از اصطلاحات علمی پیچیده و واژه‌های شبه علمی است. این روش به آنها کمک می‌کند تا ادعاهای خود را معتبر و علمی جلوه دهند، در حالی که در واقعیت، این ادعاها فاقد پشتوانه علمی هستند.

افراد مروج شبه علم اغلب از واژه‌های تخصصی علمی استفاده می‌کنند، اما آنها را در زمینه‌ای نادرست یا گمراه‌کننده به کار می‌برند. برای مثال، ممکن است از اصطلاحات فیزیک کوانتوم برای توضیح مفاهیم روانشناسی یا پزشکی استفاده کنند، در حالی که ارتباط معناداری بین این حوزه‌ها وجود ندارد.

علاوه بر این، آنها گاهی اصطلاحات جدیدی را ابداع می‌کنند که ظاهری علمی دارند، اما در واقع بی‌معنا هستند. این اصطلاحات ممکن است شامل ترکیبی از کلمات علمی واقعی و واژه‌های ساختگی باشند. هدف از این کار، ایجاد حس اعتبار و پیچیدگی در ذهن مخاطب است.

استفاده از نمودارها، جداول و فرمول‌های پیچیده نیز از دیگر تکنیک‌های رایج است. این ابزارها ممکن است ظاهری علمی داشته باشند، اما اغلب داده‌های نادرست یا بی‌ربط را نمایش می‌دهند. هدف از این کار، ایجاد توهم دقت و اعتبار علمی است.

برای مقابله با این شگردها، مهم است که مخاطبان یاد بگیرند چگونه اطلاعات را ارزیابی کنند که شامل بررسی منابع ادعاها، جستجوی تأییدیه از متخصصان معتبر در آن حوزه، و حفظ نگرش انتقادی نسبت به ادعاهایی است که بیش از حد پیچیده یا غیرمعمول به نظر می‌رسند.

منابع:

1. Hansson, S. O. (2017). Science denial as a form of pseudoscience. Studies in History and Philosophy of Science Part A, 63, 39-47.
2. Pigliucci, M., & Boudry, M. (Eds.). (2013). Philosophy of pseudoscience: Reconsidering the demarcation problem. University of Chicago Press.
3. Shermer, M. (2002). Why people believe weird things: Pseudoscience, superstition, and other confusions of our time. Henry Holt and Company.
4. Goldacre, B. (2008). Bad science. HarperCollins UK.
5. Novella, S. (2018). The Skeptics’ Guide to the Universe: How to Know What’s Really Real in a World Increasingly Full of Fake. Grand Central Publishing.