براساس شواهد علمی موجود، لیزر ترانس‌کرانیال به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد، علی‌رغم بی‌خطر بودن نسبی آن، تأثیر قابل‌توجه و مداومی را بر بهبود عملکرد عصبی یا کاهش شدت سکته مغزی نشان نداد.

ناتالیزوماب اثربخشی بالایی در کاهش عود سالانه و پیشرفت ناتوانی در بیماران مبتلا به ام‌اس فعال دارد و باعث کاهش ضایعات فعال مغزی و بهبود کیفیت زندگی و عملکرد روزمره بیماران می‌شود. با این حال، مصرف آن با خطر نادر اما جدی لوکوانسفالوپاتی چندکانونی پیشرونده و دیگر عوارض جانبی همراه است، بنابراین پایش دقیق بالینی و مدیریت خطر در بیماران ضروری است. به‌طور کلی، ناتالیزوماب یک گزینه درمانی مؤثر و هدفمند است، اما به شرط رعایت نکات ایمنی و پایش منظم بیمار.

با توجه به شواهد موجود، می‌توان گفت که ادعای «تمرین راه رفتن با دستگاه کمکی پس‌از سکته مغزی، شانس راه رفتن مستقل بیمار را افزایش می‌دهد»، درست است. این دستگاه‌ها، به‌ویژه وقتی با فیزیوتراپی ترکیب شوند، شانس استقلال بیماران را بیشتر می‌کنند. البته نباید انتظار داشت سرعت یا استقامت فرد به‌طور چشمگیری تغییر کند، و هم‌چنین باید دانست که ممکن است تاثیرات آن در درازمدت کاهش پیدا کنند. بنابراین، استفاده از این دستگاه‌ها یک روش مفید و بی‌خطر برای کمک به بازتوانی بیماران پس‌از سکته مغزی است، اما جایگزین کامل فیزیوتراپی سنتی نمی‌شود.

با توجه به مرورهای سیستماتیک و مقالات بالینی موجود، ادعای «تمیز کردن گوش می‌تواند عفونت مزمن گوش میانی را درمان کند»، به‌صورت کلی و به‌تنهایی، تأیید نشده و شواهد کافی و با کیفیت بالا برای اثبات آن وجود ندارد. تمیز کردن گوش به‌تنهایی معمولاً به‌عنوان درمان قطعی پذیرفته نمی‌شود، اما به‌عنوان یک اقدام حمایتی که برای خارج کردن ترشحات و رسیدن بهتر قطره‌های موضعی آنتی‌بیوتیک یا آنتی‌سپتیک به محل عفونت انجام می‌شود، نقش مهمی دارد و ممکن است هنگام همراهی با درمان موضعی به بهبودی کمک کند. هم‌چنین، نظارت تخصصی و انجام روش توسط کادر آموزش‌دیده اهمیت بالایی دارد تا از بروز عوارض پیشگیری شود.

بر اساس شواهد موجود، چرخاندن دستی سر جنین ممکن است بی‌خطر باشد، اما برای اثبات اینکه این روش می‌تواند به‌طور مؤثری از نیاز به انجام زایمان‌های سخت و سزارین پیشگیری کند، شواهد کافی وجود ندارد. به عبارت ساده‌تر، نمی‌توان گفت این روش قطعاً مفید است یا بی‌فایده، اما فعلاً شواهد نشان می‌دهند که تأثیر چشمگیری ندارد.

بر اساس شواهد موجود، نمی‌توان گفت که لیزر واژینال روش مؤثری برای درمان بی‌اختیاری استرسی ادرار در زنان است. شواهد فعلی نشان می‌دهند که این روش یا تفاوتی با درمان ساختگی ندارد، یا اگر تفاوتی هم باشد، بسیار کوچک و غیرقابل‌توجه است. بنابراین، این ادعا که «لیزر واژینال در درمان بی‌اختیاری استرسی ادرار در زنان مؤثر است»، در حال حاضر درست نیست و هنوز شواهد کافی برای تأیید آن وجود ندارد.

با تکیه بر مرورهای نظام‌مند به‌روزشده، دستورالعمل‌های بالینی ASCO/SIO و ESMO و منابع معتبر انکولوژی، ادعای «ملاتونین در درمان سرطان مؤثر است» نادرست/تأییدنشده است. ملاتونین ممکن است برای بهبودی در برخی علائم (به‌ویژه مشکلات خواب) سودمند باشد، اما شواهد معتبری از آن برای اثر مستقیم ضدّتومور یا بهبود بقاء وجود ندارد. بنابراین ملاتونین در بهترین حالت، یک گزینه کمکیِ علائمی با شواهد محدود است، نه درمان سرطان. استفاده بی‌برنامه، به‌خصوص بدون اطلاع تیم درمان، توصیه نمی‌شود.

شواهد نشان می‌دهند که عسل می‌تواند شدت و دفعات سرفه­­ حاد را در کودکان بالای یک سال کاهش دهد و کیفیت خواب آن‌ها و والدین را بهبود بخشد. پژوهش‌های بالینی و مروری، از جمله کاکرین، عسل را در مقایسه با دارونما یا عدم درمان، کم‌خطر و مؤثر معرفی می‌کنند. راهنماهای بالینی معتبر مانند AAFP و NICE نیز استفاده از آن را توصیه کرده‌اند. البته به شرط ایمنی آن که هرگز به کودکان زیر 12 ماه عسل ندهید و برای بالای یک ­سال، یک قاشق چای­‌خوری پیش‌از خواب کافی است.

نتیجه‌گیری: شواهد حاصل از مطالعات مداخله‌ای، کارآزمایی‌های بالینی و مرورهای سیستماتیک نشان می‌دهد که واقعیت مجازی می‌تواند بهبود عملکرد حرکتی، افزایش توانایی انجام حرکات ظریف و ارتقای انگیزه و مشارکت بیماران را پس از سکته مغزی تسهیل کند، به‌ویژه زمانی که همراه با توان‌بخشی سنتی به‌کار رود. با وجود این، کیفیت متوسط بخشی از شواهد و تنوع نتایج مطالعات، ضرورت انجام پژوهش‌های باکیفیت‌تر و گسترده‌تر را برای تعیین جایگاه قطعی این فناوری در توان‌بخشی سکته مغزی آشکار می‌سازد.

بر اساس این مرور نظام‌مند و متاآنالیز جدید، شواهد با قطعیت متوسط نشان می‌دهند که مصرف پروژستین در زنانی که سقط‌های مکرر با علت نامشخص دارند، احتمالاً اثر قابل توجهی در پیشگیری از سقط یا افزایش تولد زنده ندارد. به بیان ساده، این روش درمانی بیشتر بر اساس امید و حدس استفاده شده تا شواهد قوی. بنابراین، استفاده روتین از پروژستین برای این هدف توصیه نمی‌شود، مگر در شرایط خاص و با نظر پزشک.

در حال حاضر شواهد بسیار محدود، پراکنده و با قطعیت پایین هستند. برای رسیدن به نتیجه‌ای قابل اعتماد، مطالعات آینده باید طراحی دقیق‌تری داشته باشند و جمعیت‌های بزرگ‌تر را نیز در بر بگیرند. این حوزه پژوهشی جذاب و نوظهور است، اما هنوز راه درازی را برای تبدیل شدن به یک درمان استاندارد پیش‌رو دارد. بنابراین استفاده گسترده از مداخلات میکروبی برای مدیریت چاقی کودکان و نوجوانان، زودهنگام بوده و فاقد پشتوانه قوی علمی است.