مصرف پروتئین در حد توصیه‌شده برای افراد سالم معمولاً بی‌خطر است، اما زیاده‌روی در آن به‌ویژه از منابع حیوانی ممکن است در بلندمدت فشار اضافی به کلیه‌ها وارد کند و در حضور عوامل خطر، زمینه‌ساز آسیب شود.

آبلیمو به‌طور مستقیم تأثیر قابل توجه و پایداری بر کاهش وزن ندارد و کاهش وزن مشاهده‌شده در برخی مطالعات عمدتاً ناشی از کاهش کالری کلی رژیم یا تغییر سبک زندگی بوده است.

مصرف بی‌رویه یا ناآگاهانه آن‌ها، به‌ویژه در دوزهای بالا، ممکن است با خطراتی مانند مسمومیت، آسیب به اندام‌های حیاتی، یا تداخل با داروها همراه باشد.

شواهد علمی معتبر نشان نمی‌دهند که خوابیدن کنار موبایل برای سلامت خطرناک باشد. امواج تلفن همراه در حدی نیستند که آسیب‌زا باشند، اما نور صفحه و استفاده نادرست می‌تواند کیفیت خواب را کاهش دهد.

براساس شواهد علمی موجود، پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی پس‌از خراش قرنیه نه‌تنها مزیت اثبات‌شده‌ای ندارد، بلکه ممکن است بی‌فایده یا حتی مضر باشد.

هنوز هیچ داروی تائیدشده‌ای برای بازسازی دندان در انسان وجود ندارد. در نتیجه، این فکت در حال حاضر نادرست است، اما می‌تواند در آینده با پیشرفت تحقیقات به واقعیت تبدیل شود.

خشک‌کردن لباس‌ها در محیط‌های بسته و مرطوب می‌تواند رطوبت هوا را افزایش داده، راحتی حرارتی و کیفیت خواب را کاهش دهد و رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها را تسهیل کند؛

با توجه به تعداد محدود مطالعات، حجم نمونه‌ها و تفاوت در شرایط آزمایشی، شواهد موجود برای حمایت از عنوان «مصرف آب با جوش‌شیرین باعث درمان اختلالات گوارشی می‌شود» ضعیف است.

نتیجه‌گیری: اگرچه پژوهش مستقلی درباره آبکش‌های پلاستیکی در فرآیند پخت‌وپز منتشر نشده، شواهد نشان می‌دهند که تماس ظروف پلاستیکی با غذای داغ ممکن است منجر به آزادسازی ترکیبات شیمیایی مضر شود.

شواهد علمی فعلی برای توصیه رسمی یوگا به‌عنوان یک درمان مؤثر کافی نیستند. بیشتر مطالعات انجام‌شده محدود، پراکنده و با طراحی‌های علمی ضعیف بوده و حجم نمونه‌ها نیز کوچک بودند.

رسوبات آهکی کتری و سماور خطری برای سلامت انسان ندارند. این رسوبات عمدتاً از کربنات کلسیم تشکیل شده‌اند که ماده‌ای طبیعی و غیرسمّی است. مقدار کلسیمی که از این طریق وارد بدن می‌شود، در مقایسه با نیاز روزانه انسان بسیار کم است و حتی ممکن است سودمند باشد. بنابراین، ادعای «خطرناک بودن رسوب آهکی برای سلامت» نادرست است و پشتوانه علمی ندارد.

برای اینکه توصیه‌ای مبنای علمی داشته باشد، باید تحقیقاتی گسترده و متنوع انجام شده باشند که نتایج آن‌ها از روش‌های مختلف پشتیبانی کنند. در غیر این صورت، هر نوع استناد به یک مقاله محدود به‌تنهایی می‌تواند گمراه‌کننده و حتی خطرناک باشد.