با توجه به شواهد موجود، می‌توان گفت که نگرانی‌هایی درباره بی‌خطر بودن مصرف گوشت‌های مصنوعی وجود دارد، اما شواهد علمی برای اثبات خطرات جدی آن‌ها هنوز محدود و ناکافی است. بنابراین، مصرف این محصولات نیازمند رعایت دقیق استانداردهای ایمنی و انجام تحقیقات بیشتر است.

اسفنج‌های ظرف‌شویی، با ساختار متخلخل و مرطوب خود، محیطی ایده‌آل برای رشد و تجمع انواع باکتری‌ها و قارچ‌ها هستند. این ابزار روزمره می‌تواند میزبان باکتری‌های بالقوه بیماری‌زا برای دستگاه گوارش، از جمله گونه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، باشند و حتی پس‌از شست‌وشو، بخشی از آن‌ها قادر به بقا و انتقال به ظروف و مواد غذایی هستند.

با توجه به مرورهای سیستماتیک و مقالات بالینی موجود، ادعای «تمیز کردن گوش می‌تواند عفونت مزمن گوش میانی را درمان کند»، به‌صورت کلی و به‌تنهایی، تأیید نشده و شواهد کافی و با کیفیت بالا برای اثبات آن وجود ندارد. تمیز کردن گوش به‌تنهایی معمولاً به‌عنوان درمان قطعی پذیرفته نمی‌شود، اما به‌عنوان یک اقدام حمایتی که برای خارج کردن ترشحات و رسیدن بهتر قطره‌های موضعی آنتی‌بیوتیک یا آنتی‌سپتیک به محل عفونت انجام می‌شود، نقش مهمی دارد و ممکن است هنگام همراهی با درمان موضعی به بهبودی کمک کند. هم‌چنین، نظارت تخصصی و انجام روش توسط کادر آموزش‌دیده اهمیت بالایی دارد تا از بروز عوارض پیشگیری شود.

شواهد علمی نشان می‌دهند که بیماری‌های تنفسی محدود به «زمستان» نبوده و «تابستان» هم می‌تواند صحنه‌ بروز و گسترش آن‌ها باشد. الگوهای فصلی این بیماری‌ها تحت تأثیر ترکیبی از عوامل اقلیمی (دما، رطوبت، تابش نور خورشید)، ویژگی‌های جغرافیایی، و رفتار انسانی (تجمع در فضاهای بسته و استفاده از سیستم‌های سرمایشی) شکل می‌گیرند.

هیچ شواهد علمی معتبری وجود ندارد که نوشیدن آب در صبحگاه، به‌طور ویژه باعث سم‌زدایی شود. بنابراین، مصرف منظم و کافی آب در طول روز توصیه می‌شود و تمرکز بر «دتوکس صبحگاهی» بیشتر بر باورهای عمومی و تبلیغات غیرعلمی بنا می‌شود تا بر شواهد پژوهشی معتبر.

همانژیوم کبدی معمولاً یک ضایعه خوش‌خیم و بی‌خطر است که اغلب بدون علامت باقی می‌ماند و نیازی به درمان تهاجمی ندارد. تصمیم‌گیری بالینی باید بر اساس اندازه، رشد و علائم بالینی صورت گیرد و در اغلب موارد پیگیری منظم و مراقبت محافظه‌کارانه کافی است.

مرور شواهد علمی نشان می‌دهد که مصرف ماچا می‌تواند تاثیرات سودمندی بر سلامت وضعیت شناختی، خلق‌وخو و عملکرد جسمانی داشته باشد و نقشی را در بهبود شاخص‌های قلبی‌عروقی، کنترل قند خون و کاهش خستگی ایفا کند. با این حال، مصرف بیش‌ازحد آن به دلیل محتوای بالای کافئین و ترکیبات فنولی ممکن است با عوارضی مانند اضطراب، بی‌خوابی، تپش قلب، مشکلات گوارشی، کاهش جذب آهن و افزایش خطر سنگ کلیه همراه باشد.

بر اساس شواهد علمی موجود، نمی‌توان به‌طور قطعی ادعا کرد که کبد چرب به‌تنهایی و مستقیماً باعث ریزش مو می‌شود. اگرچه شیوع کبد چرب در برخی انواع ریزش مو (به‌ویژه ریزش موی ارثی و سکه‌ای) بالاتر است و برخی مکانیسم‌های بیولوژیک مشترک وجود دارند، عوامل زمینه‌ای مانند چاقی، اختلالات متابولیک و کمبودهای تغذیه‌ای نقش مهم‌تری دارند. هم‌چنین، بسیاری از مطالعات انسانی موجود، رابطه همبستگی (و نه علت و معلولی) را نشان داده‌اند و برای اثبات این ارتباط به انجام مطالعات طولی و مداخله‌ای بیشتری نیاز است. بنابراین، ادعای اینکه «کبد چرب باعث ریزش مو می‌شود» در حال حاضر از نظر علمی اثبات نشده و نیازمند تحقیقات بیشتر است. توصیه می‌شود افراد برای پیشگیری از ابتلا به هر دو مشکل، سبک زندگی سالم، تغذیه مناسب و کنترل وزن را رعایت کنند.

هرچند ممکن است تغییراتی از نظر عدد و رقم در کاهش دریافت گوداستندینگ کادر درمان و سلامت ایجاد شده باشد، این موضوع نه به معنای کاهش تمایل به مهاجرت و ماندن برای خدمت در ایران است و نه می‌توان آن را الزاما به دلیل مداخلات انجام‌شده دانست.

با تکیه بر مرورهای نظام‌مند به‌روزشده، دستورالعمل‌های بالینی ASCO/SIO و ESMO و منابع معتبر انکولوژی، ادعای «ملاتونین در درمان سرطان مؤثر است» نادرست/تأییدنشده است. ملاتونین ممکن است برای بهبودی در برخی علائم (به‌ویژه مشکلات خواب) سودمند باشد، اما شواهد معتبری از آن برای اثر مستقیم ضدّتومور یا بهبود بقاء وجود ندارد. بنابراین ملاتونین در بهترین حالت، یک گزینه کمکیِ علائمی با شواهد محدود است، نه درمان سرطان. استفاده بی‌برنامه، به‌خصوص بدون اطلاع تیم درمان، توصیه نمی‌شود.

براساس شواهد علمی موجود، ادعای «شکستن قولنج کمر به‌طور قطعی و همیشگی خطرناک است» صحیح نیست. در افراد سالم، انجام این حرکت به‌صورت ملایم و کنترل‌شده معمولاً خطری ندارد، اما در صورت وجود آسیب قبلی، انجام حرکات شدید یا وضعیت‌های نامناسب، خطر آسیب به دیسک و مفاصل افزایش می‌یابد. بنابراین، توصیه می‌شود افراد با سابقه مشکلات کمری یا درد مزمن، از انجام این حرکات خودداری کرده و در صورت نیاز به پزشک یا فیزیوتراپیست مراجعه کنند.

شواهد نشان می‌دهند که عسل می‌تواند شدت و دفعات سرفه­­ حاد را در کودکان بالای یک سال کاهش دهد و کیفیت خواب آن‌ها و والدین را بهبود بخشد. پژوهش‌های بالینی و مروری، از جمله کاکرین، عسل را در مقایسه با دارونما یا عدم درمان، کم‌خطر و مؤثر معرفی می‌کنند. راهنماهای بالینی معتبر مانند AAFP و NICE نیز استفاده از آن را توصیه کرده‌اند. البته به شرط ایمنی آن که هرگز به کودکان زیر 12 ماه عسل ندهید و برای بالای یک ­سال، یک قاشق چای­‌خوری پیش‌از خواب کافی است.