بررسی‌های علمی نشان داده‌اند که مصرف پروبیوتیک‌ها می‌تواند در برخی شرایط خاص، مانند هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک یا در کودکان، به کاهش احتمال بروز اسهال کمک کند. با این حال، میزان اثربخشی پروبیوتیک‌ها به عوامل مختلفی بستگی دارد.

نتایج مرور نظام‌مند کاکرین حاکی از آن هستند که شواهد موجود برای اثبات تأثیر مثبت امگا-۳ بر بهبود نوروپاتی دیابتی کافی نیستند. اگرچه این مکمل‌ها ممکن است ضرری نداشته باشند، تا این لحظه شواهد علمی قوی برای تأیید اثر درمانی آن‌ها وجود ندارد.

ناتالیزوماب اثربخشی بالایی در کاهش عود سالانه و پیشرفت ناتوانی در بیماران مبتلا به ام‌اس فعال دارد و باعث کاهش ضایعات فعال مغزی و بهبود کیفیت زندگی و عملکرد روزمره بیماران می‌شود. با این حال، مصرف آن با خطر نادر اما جدی لوکوانسفالوپاتی چندکانونی پیشرونده و دیگر عوارض جانبی همراه است، بنابراین پایش دقیق بالینی و مدیریت خطر در بیماران ضروری است. به‌طور کلی، ناتالیزوماب یک گزینه درمانی مؤثر و هدفمند است، اما به شرط رعایت نکات ایمنی و پایش منظم بیمار.

مصرف هم‌زمان الکل و استامینوفن در شرایط متعارف، اغلب مشکل‌ساز نیست و خودبه‌خود باعث آسیب کبدی نمی‌شود. به عبارت دیگر، ادعای «خطرناک بودن مطلق» این ترکیب درست نیست و باید میزان مصرف الکل و دوز دارو را در نظر گرفت. با این حال، در افراد الکلی مزمن یا کسانی که به‌طور مرتب دوز بالایی را از استامینوفن مصرف می‌کنند، احتمال آسیب جدی کبدی وجود دارد. در نتیجه می‌توان گفت، این ادعا فقط در شرایط خاص (مصرف زیاد الکل یا تکرار دوز بالای استامینوفن) صحیح است و در شرایط عادی معتبر نیست.

شواهد علمی نشان می‌دهد که آنتی‌بیوتیک‌های موضعی درمان اصلی کراتیت باکتریایی هستند و در کاهش مدت زمان لازم برای دستیابی به بهبودی و کنترل عفونت نقش دارند. با این حال، شواهد موجود در خصوص استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی به‌عنوان درمان کمکی کافی نبوده و اثربخشی و بی‌خطری آن‌ها هنوز به‌طور قطعی تأیید نشده است. ب

با توجه به شواهد موجود، می‌توان گفت که ادعای «تمرین راه رفتن با دستگاه کمکی پس‌از سکته مغزی، شانس راه رفتن مستقل بیمار را افزایش می‌دهد»، درست است. این دستگاه‌ها، به‌ویژه وقتی با فیزیوتراپی ترکیب شوند، شانس استقلال بیماران را بیشتر می‌کنند. البته نباید انتظار داشت سرعت یا استقامت فرد به‌طور چشمگیری تغییر کند، و هم‌چنین باید دانست که ممکن است تاثیرات آن در درازمدت کاهش پیدا کنند. بنابراین، استفاده از این دستگاه‌ها یک روش مفید و بی‌خطر برای کمک به بازتوانی بیماران پس‌از سکته مغزی است، اما جایگزین کامل فیزیوتراپی سنتی نمی‌شود.

تیمروسال یک ماده نگهدارنده مبتنی بر جیوه است که دهه‌هاست در ایالات متحده در ویال‌های چند دوزی (ویال‌های حاوی بیش از یک دوز) داروها و واکسن‌ها استفاده می‌شود. هیچ شواهدی مبنی بر آسیب ناشی از دوزهای پایین تیمروسال در واکسن‌ها وجود ندارد، به جز واکنش‌های جزئی و خفیف، مانند قرمزی و تورم در محل تزریق. در ژوئیه ۱۹۹۹، آژانس‌های خدمات سلامت عمومی، آکادمی اطفال آمریکا و تولیدکنندگان واکسن توافق کردند که تیمروسال باید به‌عنوان یک اقدام احتیاطی در واکسن‌ها کاهش یابد یا حذف شود.

با توجه به مرورهای سیستماتیک و مقالات بالینی موجود، ادعای «تمیز کردن گوش می‌تواند عفونت مزمن گوش میانی را درمان کند»، به‌صورت کلی و به‌تنهایی، تأیید نشده و شواهد کافی و با کیفیت بالا برای اثبات آن وجود ندارد. تمیز کردن گوش به‌تنهایی معمولاً به‌عنوان درمان قطعی پذیرفته نمی‌شود، اما به‌عنوان یک اقدام حمایتی که برای خارج کردن ترشحات و رسیدن بهتر قطره‌های موضعی آنتی‌بیوتیک یا آنتی‌سپتیک به محل عفونت انجام می‌شود، نقش مهمی دارد و ممکن است هنگام همراهی با درمان موضعی به بهبودی کمک کند. هم‌چنین، نظارت تخصصی و انجام روش توسط کادر آموزش‌دیده اهمیت بالایی دارد تا از بروز عوارض پیشگیری شود.

برای افرادی که سال‌ها در انتظار درمانی برای هانتینگتون بودند، این خبر امیدی تازه را به ارمغان آورده است. این درمان ژنی، نه‌تنها به دنبال کاهش علائم بیماری است، بلکه هدف آن تغییر مسیر بیماری از ریشه ژنتیکی است. اگر این درمان اثربخشی خود را ثابت کند، ممکن است بتواند تغییرات عمده‌ای را در زندگی میلیون‌ها بیمار ایجاد کند.

هیچ شواهد علمی معتبری وجود ندارد که نوشیدن آب در صبحگاه، به‌طور ویژه باعث سم‌زدایی شود. بنابراین، مصرف منظم و کافی آب در طول روز توصیه می‌شود و تمرکز بر «دتوکس صبحگاهی» بیشتر بر باورهای عمومی و تبلیغات غیرعلمی بنا می‌شود تا بر شواهد پژوهشی معتبر.

پاسخ به مهمترین سوالات درباره مارگزیدگی که ممکن است برای هرکدام از شما مطرح شود و بایستی اطلاعات لازم درباره آن داشته باشید.

بر اساس شواهد موجود، چرخاندن دستی سر جنین ممکن است بی‌خطر باشد، اما برای اثبات اینکه این روش می‌تواند به‌طور مؤثری از نیاز به انجام زایمان‌های سخت و سزارین پیشگیری کند، شواهد کافی وجود ندارد. به عبارت ساده‌تر، نمی‌توان گفت این روش قطعاً مفید است یا بی‌فایده، اما فعلاً شواهد نشان می‌دهند که تأثیر چشمگیری ندارد.